Crescenzio Sepe

Crescenzio Sepe
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Crescenzio Sepe (2016)
Herb duchownego In nomine Domini
W imię Pana
Kraj działania

Watykan, Włochy

Data i miejsce urodzenia

2 czerwca 1943
Carinaro

Arcybiskup metropolita Neapolu
Okres sprawowania

2006–2020

Prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów
Okres sprawowania

2001–2006

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

12 marca 1967

Nominacja biskupia

2 kwietnia 1992

Sakra biskupia

26 kwietnia 1992

Kreacja kardynalska

21 lutego 2001
Jan Paweł II

Kościół tytularny

Dio Padre misericordioso

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

26 kwietnia 1992

Miejscowość

Watykan

Miejsce

bazylika św. Piotra

Konsekrator

Jan Paweł II

Współkonsekratorzy

Franciszek Macharski
Angelo Sodano

Konsekrowani biskupi
Wenceslao Selga Padilla 29 sierpnia 2003
Paul Hinder 30 stycznia 2004
Joseph Prathan Sridarunsil 28 listopada 2004
Francesco Marino 8 stycznia 2005
Rafael Sandoval Sandoval 9 marca 2005
Henryk Hoser 19 marca 2005
Camillo Ballin 2 września 2005
Antonio Di Donna 11 listopada 2007
Lucio Lemmo 11 lutego 2010
Ciro Miniero 19 czerwca 2011
Antonio De Luca 7 stycznia 2012
Pasquale Cascio 5 stycznia 2013
Pietro Lagnese 1 maja 2013
Orazio Francesco Piazza 21 września 2013
Gennaro Acampa 6 września 2014
Salvatore Angerami 8 listopada 2014
Michele Fusco 4 stycznia 2018
Giuseppe Mazzafaro 12 czerwca 2021
Współkonsekrowani biskupi
Renzo Fratini 2 października 1993
Angelo Fagiani 31 maja 1997
Fernando José Monteiro Guimarães 31 marca 2008
Andrea Bellandi 6 lipca 2019

Crescenzio Sepe (ur. 2 czerwca 1943 w Carinaro) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii i filozofii, arcybiskup, sekretarz Kongregacji ds. Duchowieństwa w latach 1992–2001, kardynał od 2001 (najpierw w stopniu diakona, w 2006 promowany do stopnia prezbitera), prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów w latach 2001–2006, arcybiskup metropolita Neapolu w latach 2006–2020, od 2020 arcybiskup senior archidiecezji Neapolu.

Życiorys

Studiował w seminariach w Aversa i Salerno, święcenia kapłańskie przyjął 12 marca 1967 w Aversa z rąk miejscowego biskupa ordynariusza Antonio Cece. Uzupełniał studia w Rzymie; na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim obronił doktorat z teologii i licencjat z prawa kanonicznego, na Uniwersytecie La Sapienza obronił doktorat z filozofii, a na Papieskiej Akademii Duchownej uzyskał przygotowanie do pracy w dyplomacji watykańskiej. Po studiach wykładał na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim oraz na Papieskim Uniwersytecie Urbaniana; od 1972 pozostawał w służbie dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej, był sekretarzem nuncjatury w Brazylii. Od 1975 pracował w centrali Sekretariatu Stanu, początkowo w sekcji organizacji międzynarodowych, potem w biurze informacji i dokumentacji. W latach 1987-1992 pełnił funkcję asesora ds. ogólnych w Sekretariacie Stanu. W październiku 1987 otrzymał tytuł papieskiego prałata honorowego.

2 kwietnia 1992 został powołany na stanowisko sekretarza Kongregacji ds. Duchowieństwa i mianowany arcybiskupem tytularnym Gradum; odebrał sakrę biskupią 26 kwietnia 1992 z rąk Jana Pawła II (któremu asystowali kardynałowie Angelo Sodano i Franciszek Macharski). Od listopada 1997 pełnił funkcję sekretarza generalnego Komitetu Centralnego Obchodów Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 oraz prezydenta instytucji Peregrinatio ad Petri Sedem.

21 lutego 2001 Jan Paweł II mianował go kardynałem, nadając diakonię Dio Padre misericordioso[1]. W kwietniu 2001 kardynał Sepe został mianowany prefektem Kongregacji Ewangelizacji Narodów[2]; z funkcji szefa Peregrinatio ad Petri Sedem został odwołany w lipcu 2001. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, a także wielokrotnie reprezentował Jana Pawła II w charakterze specjalnego wysłannika na uroczystościach religijnych i rocznicowych; w sierpniu 2003 był papieskim wysłannikiem w Mongolii, gdzie udzielił sakry biskupiej pierwszemu prefektowi apostolskiemu Ułan Bator o. Wenceslao Padilli oraz konsekrował nową katedrę pod wezwaniem św. Piotra i Pawła.

W związku ze śmiercią Jana Pawła II (2 kwietnia 2005) dalsze pełnienie przez kardynała Sepe funkcji prefekta Kongregacji Ewangelizacji Narodów uległo zawieszeniu; 21 kwietnia 2005 nowy papież Benedykt XVI ponownie powołał Sepe na stanowisko prefekta. Pełnił on tę funkcję do maja 2006, kiedy został mianowany arcybiskupem Neapolu w miejsce emerytowanego Michele Giordano[3], tego dnia został również promowany do rangi kardynała prezbitera. 12 grudnia 2020 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z funkcji arcybiskupa Neapolu, złożoną ze względu na wiek[4]. Uczestnik konklawe 2005 i konklawe 2013 roku.

2 czerwca 2023 w związku z ukończeniem 80 lat utracił prawo udziału w konklawe[5].

Przypisy

  1. CONCISTORO ORDINARIO PUBBLICO PER LA CREAZIONE DI QUARANTADUE NUOVI CARDINALI E LA PUBBLICAZIONE DEI DUE RISERVATI "IN PECTORE", 21.02.2001. vatican.va, 2001-02-21. [dostęp 2020-07-20]. (wł.).
  2. RINUNCIA DEL PREFETTO DELLA CONGREGAZIONE PER L’EVANGELIZZAZIONE DEI POPOLI E NOMINA DEL SUCCESSORE. vatican.va, 2001-04-09. [dostęp 2020-07-20]. (wł.).
  3. RINUNCIA DELL’ARCIVESCOVO METROPOLITA DI NAPOLI (ITALIA) E NOMINA DEL SUCCESSORE. vatican.va, 2006-05-20. [dostęp 2020-07-20]. (wł.).
  4. Rinuncia e nomina dell’Arcivescovo Metropolita di Napoli (Italia). s. vaticanpress.va. [dostęp 2020-12-12]. (wł.).
  5. Kolejny kardynał-emeryt traci prawo do udziału w konklawe. Ilu kardynałów może obecnie wybierać papieża?. deon.pl, 1 czerwca 2023. [dostęp 2023-06-01].

Linki zewnętrzne

  • Nota biograficzna Crescenzio Sepe na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2023-06-02]. (wł.)
  • Crescenzio Sepe w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy  [dostęp 2011-06-29] (ang.)
  • Crescenzio Sepe [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2020-12-12]  (ang.).
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
Kardynał
biskup
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Kardynał
prezbiter
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Kardynał
diakon
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Powiązane
byli
kardynałowie

Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat

  • ISNI: 0000000110301972
  • VIAF: 80802958
  • LCCN: n95103508
  • GND: 136463843
  • SUDOC: 079715222
  • SBN: CFIV121632
  • NTA: 175500207
  • PLWABN: 9810678219005606
  • NUKAT: n99066258
  • J9U: 987007388906905171