Choroba Raynauda

Zespół Reynauda
morbus Raynaud
Klasyfikacje
ICD-10

I73.0

Ręce osoby chorej na chorobę Raynauda

Choroba Raynauda (łac. morbus Raynaud) – napadowy skurcz tętnic w obrębie rąk, rzadziej stóp.

Obraz kliniczny

Choroba zaczyna się w wieku młodzieńczym, prowokowana jest przez emocje lub oziębienie kończyn. Typowy napad charakteryzuje się zblednięciem palców, parestezjami lub bólem. Etiopatogeneza jest nieznana, być może jest to nadmiar receptorów adrenergicznych w świetle naczyń i wynikająca z tego nadwrażliwość na noradrenalinę.

Długotrwała choroba może prowadzić do zmian troficznych, a nawet zgorzeli w obrębie kończyn.

Leczenie

  • unikanie ekspozycji na zimno
  • leki blokujące kanały wapniowe:
    • nifedypina
    • amlodypina
    • isradypina
  • azotany:
    • nitrogliceryna
  • agonisty receptorów β2-adrenergicznych:
    • bametan
  • antagonisty receptorów α-adrenergicznych:
    • prazosyna[1]
    • tolazolina

Uwagi

Niektórzy autorzy traktują chorobę Raynauda jako idiopatyczny objaw Raynauda.

Przypisy

  1. ↑ Ryszard Korbut (pod red.): Farmakologia. Warszawa: PZWL, 2017, s. 39. ISBN 978-83-200-5368-5.

Bibliografia

  • A. Prusiński, Neurologia praktyczna, PZWL 2003, ISBN 83-200-2844-2.
  • Choroby wewnętrzne, AndrzejA. Szczeklik (red.), Kraków: Medycyna Praktyczna, 2006, ISBN 83-7430-072-8, OCLC 838901310 .


Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Kontrola autorytatywna (klasa chorób):
  • LNB: 000315863
Encyklopedia internetowa:
  • Catalana: 0054471