Blanche Thebom
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 19 września 1915 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 23 marca 2010 |
| Zawód | śpiewaczka operowa |
Blanche Thebom (ur. 19 września 1915 w Monessen, zm. 23 marca 2010 w San Francisco)[1][2] – amerykańska śpiewaczka operowa (mezzosopran). Należała do pierwszej generacji amerykańskich śpiewaków i śpiewaczek operowych, którzy zrobili międzynarodową karierę[3]. Występowała przez 22 lata w Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Magazyn Opera News określił ją jako: „Ambitna piękność z aksamitnym, lekko ziarnistym mezzosopranem dramatycznym, Thebom jest stworzona dla opery: dominuje na scenie z elegancją, dyscypliną i wyniosłością śpiewaczki operowej starej szkoły, delektując się możliwością odgrywania ról femmes du monde takich jak Maryna Mniszchówna w Borysie Godunowie, Herodiada i Dalila”[4].
Repertuar Blanche Trebom obejmował szeroki zakres ról od utworów Händla i Mozarta do Verdiego i Debussy'ego, jednak najbardziej znana była z występów w operach Wagnera. Szczególnie była kojarzona z dwiema rolami wagnerowskimi: Fricki w Walkirii i Brangieny w Tristanie i Izoldzie[5]. W sławnym londyńskim nagraniu Tristana i Izoldy z 1952, w którym orkiestrą dyrygował Wilhelm Furtwängler, a wraz z nią wystąpili Kirsten Flagstad i Ludwig Suthaus, znakomicie wykonała partię Brangeny. Oprócz kilku innych nagrań, wystąpiła również w dwóch filmach: Irish Eyes Are Smiling (1944) i wraz z Mario Lanza w Wielkim Caruso (1951)[6].
Po zakończeniu kariery w 1967, kierowała przez 6 lat operą w Atlancie. Następnie uczyła śpiewu zarówno prywatnie, jak i na wydziałach muzycznych uniwersytetów w Arkansas i San Francisco. Była współtwórcą Opera Arts Training Program of the San Francisco Girls Chorus i zasiadała w zarządzie Metropolitan Opera przez prawie 40 lat[4].
Życiorys
Zadebiutowała w Metropolitan Opera jako Fricka w grudniu 1941 roku[7]. W Akademii Muzycznej w Filadelfii po raz pierwszy wystąpiła w listopadzie 1944 jako Brangiena w Tristanie i Izoldzie[7]. Była pierwszą amerykańską śpiewaczką, która wystąpiła na scenie Teatru Bolszoj w Moskwie[7][8]. Zmarła 23 marca 2010 roku w wieku 94 lat[8]. Posiada swoją gwiazdę na Hollywoodzkiej Alei Gwiazd[8].
Przypisy
- ↑ Blanche Thebom w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Jason Victor Serinus: In Memoriam: Blanche Thebom. [w:] San Francisco Classical Voice [on-line]. 24 marca, 2010. [dostęp 2010-03-25]. (ang.).
- ↑ Blanche Thebom; was Met Opera star. [w:] The Boston Globe [on-line]. 29 marca, 2010. (ang.).
- ↑ a b Obituaries:Met mezzo Blanche Thebom, t. 74, 2010 [dostęp 2014-01-27] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-10] (ang.).
- ↑ Blanche Thebom: Opera Singer. [w:] The Washington Post [on-line]. 5 kwietnia, 2010. (ang.).
- ↑ Margalit Fox: Blanche Thebom, Star at the Met and Beyond, Dies at 94. [w:] The New York Times [on-line]. 28 marca, 2010. (ang.).
- ↑ a b c Aryeh Oron, Yoël L. Arbeitman: Blanche Thebom (Mezzo-soprano). styczeń 2011. [dostęp 2014-01-25]. (ang.).
- ↑ a b c Blanche Thebom. Los Angeles Times, 2010-03-30. [dostęp 2014-01-19]. (ang.).
Bibliografia
- Blanche Thebom w bazie Filmweb
- Blanche Thebom w bazie IMDb (ang.)
- Aryeh Oron, Yoël L. Arbeitman: Blanche Thebom (Mezzo-soprano). styczeń 2011. [dostęp 2014-01-25]. (ang.).
- Blanche Thebom. Los Angeles Times, 2010-03-30. [dostęp 2014-01-19]. (ang.).
- Jason Victor Serinus: In Memoriam: Blanche Thebom. [w:] San Francisco Classical Voice [on-line]. 24 marca 2010. [dostęp 2010-03-25]. (ang.).
- Blanche Thebom; was Met Opera star. [w:] The Boston Globe [on-line]. 29 marca 2010. (ang.).
- Obituaries:Met mezzo Blanche Thebom, t. 74, czerwiec 2010 [dostęp 2014-01-27] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-10] (ang.).
- Blanche Thebom: Opera Singer. [w:] The Washington Post [on-line]. 5 kwietnia 2010. (ang.).
- Margalit Fox: Blanche Thebom, Star at the Met and Beyond, Dies at 94. [w:] The New York Times [on-line]. 28 marca 2010. (ang.).
Kontrola autorytatywna (osoba):
- Universalis: blanche-thebom
