Azotan strontu

Azotan strontu
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.

bis(azotan) strontu

addyt.

trioksydoazotan(1−) strontu

Inne nazwy i oznaczenia
półsyst.

azotan strontu

Stocka

azotan(V) strontu

Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

Sr(NO3)2

Masa molowa

211,63 g/mol

Wygląd

białe, krystaliczne ciało stałe[1]

Identyfikacja
Numer CAS

10042-76-9

PubChem

24848

SMILES
[N+](=O)([O-])[O-].[N+](=O)([O-])[O-].[Sr+2]
Właściwości
Gęstość
2,986 g/cm³[2]; ciało stałe
Rozpuszczalność w wodzie
80,2 g/100 g[1]
cmaks. = 40,7% (20 °C)[2]
cmaks. = 51,2% (105 °C)[2]
Temperatura topnienia

570 °C[2]

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-12-26]
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie podanego źródła[3]
Płomień nad okręgiem Wykrzyknik
Uwaga
Zwroty H

H272, H302, H315, H319, H335

Zwroty P

P220, P261, P305+P351+P338

Europejskie oznakowanie substancji
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
Na podstawie podanego źródła[3]
Utleniający Szkodliwy
Utleniający
(O) 		Szkodliwy
(Xn)
Zwroty R

R8, R22, R36/37/38

Zwroty S

S26

NFPA 704
Na podstawie
podanego źródła[4]
1
2
0
OX
Numer RTECS

WK9800000

Podobne związki
Inne aniony

SrCl
2

Inne kationy

Mg(NO
3)
2, Ca(NO
3)
2, Ba(NO
3)
2

Podobne związki

azotany

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Azotan strontu – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu azotowego i strontu.

Jest silnym utleniaczem, który barwi płomień na charakterystyczny czerwono-karminowy kolor.

Znalazł zastosowanie w pirotechnice[2] jako składnik sztucznych ogni, flar oraz mieszanek błyskowych spalających się czerwonym płomieniem.

Można go otrzymać w wyniku reakcji węglanu strontu z kwasem azotowym[2][5][6]:

SrCO
3 + 2HNO
3 → Sr(NO
3)
2 + H
2O + CO
2↑

Poniżej 29,3 °C krystalizuje jako tetrahydrat Sr(NO
3)
2·4H
2O, powyżej tej temperatury jako sól bezwodna[2].

Przypisy

  1. ↑ a b CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 4-92, ISBN 978-0-8493-0488-0  (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g J. PaulJ.P. MacMillan J. PaulJ.P. i inni, Strontium and Strontium Compounds, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 4, DOI: 10.1002/14356007.a25_321  (ang.).
  3. ↑ a b Strontium nitrate (nr 204498) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2011-12-26]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  4. ↑ Azotan strontu (nr 204498) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-12-26]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  5. ↑ R.R. Ward R.R. i inni, Strontium Sulfide and Selenide Phosphors, [w:] Ludwig F.L.F. Audrieth (red.), Inorganic Syntheses, Volume 3, Hoboken, NJ, USA: John Wiley & Sons, Inc., 1950, s. 11–24, DOI: 10.1002/9780470132340.ch4, ISBN 978-0-470-13234-0  (ang.).
  6. ↑ David L.D.L. Heiserman David L.D.L., Księga pierwiastków chemicznych, 1992, s. 171, ISBN 83-7180-123-8 .
Encyklopedie internetowe (rodzaj indywiduum chemicznego):
  • SNL: strontiumnitrat