Pełne imię i nazwisko | Aleksandr Aleksandrowicz Siewidow |
Data i miejsce urodzenia | 5 września 1921 Moskwa |
Data i miejsce śmierci | 15 kwietnia 1992 Moskwa |
Wzrost | 178 cm |
Pozycja | napastnik |
Kariera juniorska |
Lata | Klub | 1936–1938 | Start Moskwa | |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1939 | Dinamo Kazań | ? | (?) | 1940 | Piszczewik Moskwa | 22 | (10) | 1941 | Dynama Mińsk | 7 | (1) | 1942–1945 | Krylja Sowietow Moskwa | 16 | (10) | 1946 | Torpedo Moskwa | 6 | (2) | |
Kariera trenerska |
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Odznaczenia |
|
Aleksandr Aleksandrowicz Siewidow (ros. Александр Александрович Севидов; ur. 5 września 1921 w Moskwie, zm. 15 kwietnia 1992 tamże) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji napastnika, trener piłkarski.
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
W 1936 rozpoczął karierę piłkarską w moskiewskiej drużynie Start Moskwa. W 1939 został piłkarzem Dinama Kazań, skąd w następnym roku przeszedł do Piszczewika Moskwa. W 1941 debiutował w najwyższej lidze w Dynamie Mińsk. Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej bronił barw Krylji Sowietow Moskwa. W 1946 przeniósł się do Torpeda Moskwa. 23 maja 1946 w meczu z Dinamem Leningrad obrońca leningradskiej drużyny Arkadij Ałow ciężko kontuzjował Siewidowi nogę, po czym piłkarz w wieku 25 lat był zmuszony zakończyć karierę piłkarską, chociaż do 1948 był na liście piłkarzy Torpeda Moskwa, a w 1949-1950 w składzie Lokomotiwa Moskwa. Przeniósł wiele operacji i rehabilitacji, ale już nie powrócił na boisko piłkarskie[1].
Kariera trenerska
W 1950 ukończył Centralny Państwowy Instytut Kultury Fizycznej w Moskwie i rozpoczął karierę trenerską. Najpierw pracował z piłkarską drużyną miasta Stupino, z którą w 1954 zdobył mistrzostwo Rosyjskiej FSRR oraz awans do Klasy B Mistrzostw ZSRR. Od 1958 do sierpnia 1960 trenował klub Moldova Kiszyniów, w którym debiutował jego syn Jurij Siewidow. W 1961 powrócił do Moskwy, gdzie został pracować z juniorami w FSzM Moskwa. W 1962 objął stanowisko głównego trenera oraz dyrektora w klubie Bełaruś/Dynama Mińsk, który w następnym roku zmienił nazwę na Dynama Mińsk. W 1970 trenował Kajrat Ałma-Ata, dzięki jemu klub powrócił do Wyższej Ligi. W 1971 został zaproszony do Dynama Kijów, zdobywając z nim kolejno mistrzostwo i dwa razy wicemistrzostwo ZSRR. Po przegranym meczu finałowym o Puchar ZSRR 1973 został zwolniony. Potem powrócił do Moskwy, gdzie z przerwami pracował w klubach FSzM Moskwa, Dinamo Moskwa i Lokomotiw Moskwa. W 1987 prowadził Neftçi PFK, a od kwietnia 1989 do czerwca 1990 Rotor Wołgograd. Od końca 1991 do początku 1992 konsultował Spartak Władykaukaz. Zmarł 15 kwietnia 1992 w Moskwie przez chorobę nowotworową[2]. Pochowany na Cmentarzu Domodiedowskim w Moskwie[3][4].
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy trenerskie
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ Галинский А. Жизнь и судьба Александра Севидова // Футбольный курьер
- ↑ Александр Севидов «сгорел» за месяц — Интервью Ю. А. Севидова газете «Советский спорт»
- ↑ Московские могилы. Домодедовское кладбище
- ↑ Московские могилы. СЕВИДОВ Александр Александрович (1921 – 1992)
Linki zewnętrzne
- Aleksandr Siewidow w bazie RusTeam (ros.)
- Aleksandr Siewidow w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
- Profil na stronie Dinama Moskwa (ros.)
Kariera trenerska
- Sytnikow (1936–37)
- Chodotow (1938–40)
- Kiriłłow (1940)
- Keller (1941)
- Szaposznikow (1945)
- Kolesnikow (1945–46)
- Chodotow (1947–48)
- Kiriejew (1948)
- Kostylew (1949–50)
- Płonski (1951–54)
- Jermasow (1955–56)
- Glebow (1956–57)
- Płonski (1957–59)
- Bursienski (1959)
- Mastierowoj (1960)
- Duganow (1960)
- Abramow (1961–62)
- Nowikow (1963)
- Mazanow (1964)
- Konow (1965–66)
- Płonski (1967–69)
- Riazancew (1970)
- Bucki (1971)
- Abramow (1972–73)
- Diergacz (1974)
- Biełousow (1975–78)
- Odincow (1979)
- Szersznew (1980–82)
- Korolkow (1982–83)
- Grochowski (1984)
- Biełousow (1984)
- Isajew (1985–87)
- Bubnow (1987[A])
- Prokopenko (1987–88)
- Szubin (1989)
- Siewidow (1989–90)
- Fajzulin (1990[A])
- Kołtun (1991)
- Papajew (1992)
- Fajzulin (1992[A])
- Salkow (1993–94)
- Prokopenko (1994–99)
- Jarcew (2000)
- Kuczerewski (2000)
- Gusiew (2001)
- Salkow (2002)
- Fajzulin (2003–2004)
- Maruszkin (2004[A])
- Jaremczenko (2004)
- Maruszkin (2004[A])
- Fajzulin (2004)
- Nikitin (2005)
- Nienienko (2005)
- Burłaczenko (2006)
- Korieszkow (2007)
- Stogow (2007–2008)
- Mienszczikow (2008–2009)
- Fajzulin (2010)
- Szewczenko (2010)
- Burłaczenko (2011–13)
- Lediachow (2013)
- Szczerbaczenko (2013–14)
- Wierietiennikow (2014–15)
|
- ↑ a b c d e trener tymczasowy