Łuk regularny

Łuk regularny – rodzaj krzywej opisanej parametrycznie:

( x ( t ) , y ( t ) ) , {\displaystyle {\big (}x(t),y(t){\big )},} gdzie t [ α , β ] {\displaystyle t\in [\alpha ,\beta ]}

lub ogólniej, w przestrzeni n-wymiarowej:

( z 1 ( t ) , , z n ( t ) ) , {\displaystyle {\big (}z_{1}(t),\dots ,z_{n}(t){\big )},} gdzie t [ α , β ] . {\displaystyle t\in [\alpha ,\beta ].}

Łuk regularny jest zdefiniowany przez spełnianie zestawu warunków:

  • nie ma punktów wielokrotnych, tzn. różnym wartościom t {\displaystyle t} odpowiadają różne punkty krzywej (różnowartościowość, in. iniekcyjność);
  • funkcje te mają w przedziale [ α , β ] {\displaystyle [\alpha ,\beta ]} pochodne o pewnych własnościach:
  • pochodne te są ciągłe;
  • te pochodne nie zerują się jednocześnie, tzn.
( x ( t ) ) 2 + ( y ( t ) ) 2 > 0 {\displaystyle {\big (}x'(t){\big )}^{2}+{\big (}y'(t){\big )}^{2}>0}
lub odpowiednio, w przestrzeni n-wymiarowej:
( z 1 ( t ) ) 2 + + ( z n ( t ) ) 2 > 0 {\displaystyle {\big (}z_{1}'(t){\big )}^{2}+\ldots +{\big (}z_{n}'(t){\big )}^{2}>0}
dla każdego t [ α , β ] {\displaystyle t\in [\alpha ,\beta ]} [1].

Własności

Łuk regularny ma w każdym swoim punkcie styczną[2]. Każdy łuk regularny jest łukiem zwykłym oraz krzywą prostowalną, której długość wyraża się wzorem[1]:

| L | = α β ( x ( t ) ) 2 + ( y ( t ) ) 2 d t . {\displaystyle |L|=\int \limits _{\alpha }^{\beta }{{\sqrt[{}]{{\big (}x'(t){\big )}^{2}+{\big (}y'(t){\big )}^{2}}}\;dt}.}

Każdy punkt leżący na tej krzywej nazywany jest punktem regularnym.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Franciszek Leja: Rachunek różniczkowy i całkowy. Wyd. III. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1954, s. 261.
  2. łuk, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-01-27] .