Kleine zeeappel

Gewone zeeappel

Psammechinus miliaris

Taxonomische indeling

Rijk:	Animalia (Dieren)
Stam:	Echinodermata (Stekelhuidigen)
Klasse:	Echinoidea (Zee-egels)
Infraklasse:	Carinacea
Orde:	Camarodonta
Familie:	Parechinidae
Geslacht:	Psammechinus

Soort

Psammechinus miliaris
(P.L.S. Müller, 1771)
Originele combinatie
Echinus miliaris

Afbeeldingen op

Wikimedia Commons

(en) World Register of Marine Species

Portaal

Biologie

De kleine zeeappel, ook wel gewone zeeappel (Psammechinus miliaris), is een zee-egel uit de familie Parechinidae. De kleine zeeappel zit meestal verborgen tussen kieren en spleten van stenen van mossel- en oesterbanken. Hij komt voor op ondiep water tot 100 meter diepte. De diersoort komt voor in de ondiepe gebieden van de oostelijke Atlantische Oceaan en de Noordzee.

De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1771 gepubliceerd door Philipp Ludwig Statius Müller.

Kenmerken

De kleine zeeappel is 4-5 cm groot. De kleur is min of meer groen, de uiteinden van de stekels zijn paars waardoor de zeeappel vaak geheel paars lijkt. De onderkant is plat.

Levenswijze

Hij voedt zich met diatomeeën, wormen, hydroïdpoliepen, kleine kreeftachtigen, weekdieren en wieren.^[1] De wieren worden ook gebruikt als beschutting tegen zonnestralen en voor camouflage door ze met zijn voetjes over zich heen te trekken. Met behulp van de stekels en zuigvoetjes aan de onderzijde beweegt het dier zich langzaam kruipend voort.

Voorkomen

Hij komt voor in de oostelijke Atlantische Oceaan van Scandinavië tot in het zuiden van Marokko. Hij komt niet voor in de Middellandse Zee. Vooral in de Noordzee komt hij algemeen voor. In Nederland komt hij voor in de Grevelingen, Ooster- en Westerschelde, Waddenzee. Ook op natuurlijk en door de mens gemaakt hard substraat in de Noordzee.

Kleine zeeappel wandelend tussen zeesterren en strandkrabben

Bronnen, noten en/of referenties

Kroh, A.; Hansson, H. (2011). Psammechinus miliaris (P.L.S. Müller, 1771). In: Kroh, A. & Mooi, R. (2010) World Echinoidea Database. Accessed through: World Register of Marine Species at http://www.marinespecies.org/aphia.php?p=taxdetails&id=124319 on 2011-12-19
Knorr, G.W., 1771. Deliciae naturae selectae of Kabinet van Zeldzaamheden der Natuur. page: 108.
Hansson, H.G. (2001). Echinodermata, in: Costello, M.J. et al. (Ed.) (2001). European register of marine species: a check-list of the marine species in Europe and a bibliography of guides to their identification. Collection Patrimoines Naturels, 50: pp. 336-351
Mortensen, T. 1943. A Monograph of the Echinoidea. III, 3. Camarodonta. II. Echinidæ, Strongylocentrotidæ, Parasaleniidæ, Echinometridæ, pp. 446. C. A. Reitzel; Copenhagen. Page(s): 127-139
Southward, E.C.; Campbell, A.C. (2006). [Echinoderms: keys and notes for the identification of British species]. Synopses of the British fauna (new series), 56. Field Studies Council: Shrewsbury, UK. ISBN 1-85153-269-2. 272 pp.
Muller, Y. (2004). Faune et flore du littoral du Nord, du Pas-de-Calais et de la Belgique: inventaire. [Coastal fauna and flora of the Nord, Pas-de-Calais and Belgium: inventory]. Commission Régionale de Biologie Région Nord Pas-de-Calais: France. 307 pp.
Massin, C., Norro, A., Mallefet, J. (2002). Biodiversity of a wreck from the Belgian Continental Shelf: monitoring using scientific diving. Preliminary results. Bull. IRSNB (Biologie) 72, pp 67-72.