Cyclopentaanpenton

Cyclopentaanpenton
Structuurformule en molecuulmodel
Cyclopentaanpenton
Cyclopentaanpenton
Algemeen
Molecuulformule C 5 O 5 {\displaystyle {\ce {C5O5}}}
IUPAC-naam Cyclopentane-1,2,3,4,5-pentone[1]
Andere namen Cyclopentaanpenton
Leuconzuur
Molmassa 140,050 g/mol
CAS-nummer 3617-57-0
PubChem 12305030
Wikidata Q3008556
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Cyclopentaanpenton, ook bekend onder de naam leuconzuur, is een hypothetische organische verbinding met de formule C 5 O 5 {\displaystyle {\ce {C5O5}}} , het vijfvoudige keton van cyclopentaan. Het kan ook gedacht worden als een oxide van koolstof, het pentameer van koolstofmonoxide.

Tot 2000 is de verbinding niet in grotere hoeveelheden gesynthetiseerd, er zijn wel rapporten over sporen van de stof.[2][3][4]

Verwante verbindingen

Cyclopentaanpenton kan ook gezien worden als de ongeladen tegenpool van het croconaat-ion, C 5 O 5 2 − {\displaystyle {\ce {C5O5^{2-}}}}

De verbinding die in de literatuur beschreven is als "cyclopentaanpentonpentahydraat", C 5 O 5 ⋅ 5 H 2 O {\displaystyle {\ce {C5O5.5H2O}}} , is mogelijk decahydroxycyclopentaan, [ C ( OH ) 2 ] 5 {\displaystyle {\ce {[C(OH)2]5}}} .[3][5]

Bronnen, noten en/of referenties
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Cyclopentanepentone op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
  1. ↑ CID 12305030 - PubChem Public Chemical Database. The PubChem Project. National Center for Biotechnology Information.
  2. ↑ Rubin, M. B., Gleiter, R. (2000). The Chemistry of Vicinal Polycarbonyl Compounds. Chemical Reviews 100 (3): 1121–64. PMID 11749259. DOI: 10.1021/cr960079j.
  3. ↑ a b Seitz, G., Imming, P. (1992). Oxocarbons and pseudooxocarbons. Chemical Reviews 92 (6): 1227–1260. DOI: 10.1021/cr00014a004.
  4. ↑ Schröder, D., Schwarz, H., Dua, S. (1999). Mass spectrometric studies of the oxocarbons CnOn (n = 3–6). International Journal of Mass Spectrometry 188 (1–2): 17–25. DOI: 10.1016/S1387-3806(98)14208-2.
  5. ↑ Person, W. B., Williams, D. G. (1957). Infrared Spectra and the Structure of Leuconic Acid and Triquinoyl. Journal of Physical Chemistry 61 (7): 1017–1018. DOI: 10.1021/j150553a047.