Karmelo C. Iribarren

Karmelo C. Iribarren

Irudi gehiago
Bizitza
JaiotzaDonostia, 1959ko irailaren 19a (64 urte)
Herrialdea Gipuzkoa, Euskal Herria
Hezkuntza
Hizkuntzakgaztelania
euskara
Jarduerak
Jarduerakpoeta eta idazlea
Lan nabarmenak
ikusi
  • Diario de K
    Pequeños incidentes
    El amor, ese viejo neón
Jasotako sariak
ikusi
Mugimenduaerrealismo zikina
Minimalismoa
Genero artistikoaolerkigintza

Karmelo C. Iribarren (Donostia, 1959ko irailaren 19a) gipuzkoar poeta da. Bereak dira Diario de K (2014) prosaz idatzia, Pequeños incidentes (2017) eta El amor, ese viejo neón (2017). Bere poesia "errealismo garbia" estiloan kokatzen da.

2018an Eskadi Literatura Saria Gaztelaniazko Literatura arloan jaso du Mientras me alejo lanagatik.

Biografia

Oroitzapen gogorrak ditu haurtzaroaz, zazpi urte zituela aita hil zitzaionaren ondorioz, umezurztegi antzeko erakunde zorrotz batera eraman bait zuten zenbait urtez. Gerora, 16 urterekin ikasketak utzi ondoren lanbide desberdinetan aritu zen, igeltsero, iturgin, saltzaile eta abar.

Soldadutza Valentzian egin ostean Donostiara itzuli zen eta krisialdi ekonomikoa zela eta, lan eta etorkizun bila, anaiarekin erdibana Akerbeltz taberna ireki zuen Alde Zaharrean. 20 urtez jardun zuen tabernan, drogen eta gaupasen garaian, bera ere alkoholaren gehiegikerietan eroriz. Hala ere, tabernan zebilela idatzi zuen bere lanaren erdia eta bertan ezagutu zuen Michel Gaztambide gidoigilea. Honen lagunak, Roger Wolfek, 1993an Karmeloren poesia batzuk jasotzean (Bares y noches plaquettea) lehenegoz argitaratu zituen Gijoiko Langile Ateneoak editatzen zuen Máquina de Sueños bilduman. Anaia minbiziak jota 33 urterekin hiltzeak eta emazteak ultimatuma ematean, alkohola uzteko arrazoi garrantzitsuenak izan ziren Karmelorentzat. Alkohola uztean Akerbeltz saldu zuen baina bere poesian tabernak izan zuen eraginak oraindik dirau.[1][2]

Poesia

Karmeloren poesia "errealismo garbia" deritzon estiloan kokatu zuen Luis Antonio de Villenak, "errealismo zikinetik" bereiziz. Bere poesiak hizkera zuzena du, laburra da eta agerikoa, erraz ulertzen dena. Askotan zorrotza eta ironia karga handikoa, irakurlea hunkitu edota harri eta zur uztea bilatzen du, beti ere garden eta argi hitzeginez.[3] Gaiak errealitatean oinarritzen ditu, behin eta berriz errepikatzen direnak hiria, euria, maitasuna, tabernak, eguneroko objetuak eta abar izanez.[4][5][6][2]

Lanak

  • Bares y noches, plaquette, Ateneo Obrero de Gijón, 1993.
  • La condición urbana, Renacimiento, 1995.
  • Serie B, Renacimiento, 1998.
  • Desde el fondo de la barra, Línea de Fuego, 1999.
  • La frontera y otros poemas, Renacimiento, 2005.
  • Ola de frío, Renacimiento, 2007.
  • Atravesando la noche, Huacanamo, 2009.
  • Versos que el viento arrastra, El Jinete Azul, 2010.
  • Otra ciudad, otra vida, Huacanamo, 2011.
  • Las luces interiores, Renacimiento, 2013.
  • La piel de la vida, Baile del sol, 2013.
  • Diario de K, Renacimiento, 2014.
  • Haciendo planes, Renacimiento, 2016.
  • Mientras me alejo, Visor, 2017.
  • El amor, ese viejo neón, Aguilar, 2017.
  • Un lugar difícil, Visor, 2019

Antologiak

  • La ciudad (Antología 1985-2001), Renacimiento, 2002.
  • Seguro que esta historia te suena (1985-2005), Renacimiento, 2005.
  • El tamaño de los sueños, Anaya, 2006.
  • Un leve guiño de luz hacia la sombra, Ediciones 4 de Agosto, Planeta Clandestino, 2011.
  • No hay más, Zindo & Gafuri, 2014.
  • Pequeños incidentes, Visor, 2017.
  • Los cien mejores poemas de Karmelo C. Iribarren, Isla de Siltolá, 2018
  • Poesía Completa (1993-2018), Visor, 2019.
  • San Sebastián Blues, Papeles mínimos, 2020

Euskaratuak

  • Gainontzekoa, kontuak dira (Antologia), Erein, 2000. Itzultzailea: Xabier Etxart.

Sariak

  • Euskadi Literatura Saria Gaztelaniazko Literatura arloan 2018an Mientras me alejo lanagatik[7].
  • XL Ciudad de Melilla Poesia Saria Internazionala 2018an, Un lugar difícil lanagatik[8].

Erreferentziak

  1. ↑ (Gaztelaniaz) Hernández Velasco, Irene. (28/01/2016). «Karmelo Iribarren: el poeta salvaje que nació en un bar» El Mundo (Noiz kontsultatua: 2017/10/31).
  2. ↑ a b (Gaztelaniaz) López Merino, Juan Miguel. (12/2004). Aproximación a la obra de Karmelo C. Iribarren. (Noiz kontsultatua: 2017/11/03).
  3. ↑ Iparragirre, Pilar. (2002/10/20). Karmelo C. Iribarren "Aspalditik neukan amets txiki bat bete zait». (Noiz kontsultatua: 2017/11/03).
  4. ↑ Iraola, Jon. (2014/05/16). ‘La ciudad’, Karmelo C. Iribarren. (Noiz kontsultatua: 2017/11/03).
  5. ↑ Pérez de Anucita, Ruth. (20/03/2014). Karmelo Iribarren: `Hain argi idaztean, hutsera erortzear gaude´. (Noiz kontsultatua: 2017/11/03).
  6. ↑ (Gaztelaniaz) Villena, Luis Antonio de. «Karmelo Iribarren, la poesía sencilla» El Mundo (Noiz kontsultatua: 2017/11/03).
  7. ↑ «Euskadi Literatura Sariak (2018)» www.euskadi.eus 2018-10-22 (Noiz kontsultatua: 2020-02-24).
  8. ↑ (Gaztelaniaz) Hoy, Melilla. «Karmelo C. Iribarren se alza con el XL Premio Internacional de Poesía Ciudad de Melilla» Melilla Hoy (Noiz kontsultatua: 2020-02-24).
Autoritate kontrola
  • Wikimedia proiektuak
  • Wd Datuak: Q5958382
  • Commonscat Multimedia: Karmelo C. Iribarren / Q5958382
  • Identifikadoreak
  • WorldCat
  • VIAF: 39008705
  • ISNI: 0000000072454109
  • BNE: XX935954
  • BNF: 16156755v (data)
  • GND: 1057359505
  • LCCN: no99037597
  • SUDOC: 069629129
  • Wd Datuak: Q5958382
  • Commonscat Multimedia: Karmelo C. Iribarren / Q5958382